Arduç'tan İplikçi'ye

İlk sayıya ilk bölüm dedik ve sizi Arduç'un Kiralık Aşk'la beraber çıkan rüzgarına kaptırıp havalandırmak istedik. Öncelikle ufak bir dipnot verelim: Bu yazının amacı kesinlikle kınamak değildir. Gereksiz yere övmek de değil. Amacımız Arduç'un bizce eksik yanlarını tamamen objektif bir şekilde ve saygı çerçevesinde dile getirip; aynı zamanda beğendiğimiz yanlarını ise belki de size amatör gelecek düşüncelerimizde büyük bir gururla sunmaktır. Ayrıca bu yazı sayesinde Arduç'un 52 bölüm süren ve sürmekte de devam eden Kiralık Aşk yolculuğunda kendisinin yer aldığı sahneleri yorumlayıp, git gide kendini nasıl geliştirdiğini sizlere adım adım kanıtlamayı hedefliyoruz. Keyifli okumalar dileriz:)

Merve: Hazır mıyız Fatmanur? Ar yu redii? :DD

Fatmanur: Hazırız hazır:)

Merve: İlk sahneleri jet hızında geçip, Ömer İplikçi'nin hayatının aşkıyla karşılaşacağını henüz bilmediği ve yenge zoruyla gittiği restoranda; insana illallah dedirten Sezen'ciğimizle yemek sahnesine bir göz atalım derim:)

Fatmanur: Şu sahnelerde karşıdaki insana tahammülsüzlük, alay etme, bıkkınlık duygularını çok iyi vermiş aslında. Hani bazen bir insan için "bu kadarı da olamaz, şaka herhalde" diye düşünürsün ya; tam o ifade.

Merve: Çok doğru. O bıkkınlık, insana zorla tahammül etme gibi soyut duyguları çok iyi yansıtmış sayın Arduç. Ama Defne'yi sürükleyerek Manu'nun çıkışına götürdüğü sahnede bir eksiklik hissettim. "Kızdan kurtulmam gerekiyordu. Amma abarttın ya!" derken fazla sakindi bence. İkinci cümle bünyesinde biraz isyan ve sitem barındırdığı için sesinin volümünü yükseltmeliydi diye düşünüyorum.

Fatmanur: Şurada da şaşkınlık ifadesini güzel taşımış ama öpüşmeden sonra tokat yediği sahnede aslında biraz kızgın, bu hareketinden etkilenmiş gibi durması lazımdı. Sanki daha çok "sen ne ayaksın?" der gibi bakmış.

Merve: Burada da haklısın. Suratında "tokat olmayaydı iyiydi" ifadesinden çok, "sen hayırdır değişik? Kime vuruyon sen şşş" ifadesi beklerdim bikauz buzdan adam Ömer İplikçi olmak;))

Fatmanur: Şu sahneyi çokça izledim ve buradaki duygu geçişlerini yapmayı çok iyi başardığını düşünüyorum. Önce boş bakış, sonra şaşkınlık, ardından kendini toparlayıp patron kimliğine bürünüyor. Şurada da Defne "çıplaksınız" deyince hemen yüzüne çok yakışan bir mahcubiyet ifadesi görüyoruz:)

Merve: Bu sahnedeki duygu geçişleri tam yerindeydi bence de. Önce Defne'yi eski asistanı zannetmesinin rahatlıkla karışık verdiği boş sureti; ardından şaşırması, sonra gözlerinde Manu'daki anı hatırladığına dair oluşan pırıltılar, ve sonra içlerinde bulundukları durumu kavrayıp aniden sert, soğuk patron havasına bürünmesi gerçekten takdir edilesiydi.

Fatmanur: Ben Arduç'un en çok aşık bakma sahnelerini geliştirdiğini düşünüyorum. Mesela bu sahne:

Normalde burada Defne'den etkilenip yavaştan aşık olmaya başlıyor ama yüz ifadesi çok sert, donuk. Zaten ilk bölümlerdeki eksiği aşık bakma sahnelerindeymiş sanırım. İzleyince daha iyi anlaşılıyor. Yani şu bakışla son bölümdeki bakışı karşılaştırsak, dağlar kadar fark var:)

Merve: Bu sahnede sana katılmıyorum. Bence o bakış tam yeriydi çünkü ufak ufak hoşlanmalar başlıyordu ve Ömer İplikçi herkesin bildiği üzere soğuk ve sert bir patrondu. Çalışanlarıyla hiçbir samimi ilişkisi olmamalıydı ona göre. Ama gayriihtiyari bir şekilde Defne'ye hayran hayran bakmaktan da alıkoyamıyordu kendisini. İkisini karıştırıp güzel bir şekilde yansıtmıştı bence ekrana. İlk günden "geldi mayıs ayları gevşer gönül yayları" modunda değil de daha çok tatlı-sert bir hayranlık ifadesi olması iyi bir hamleydi bence.

Fatmanur: Ama elbetteki harikaydı. Ona karakterini yaşatmak, bize de o yaşarken onu yorumlamak düşer:)

1. sayımız için seçtiğimiz 1. bölümdeki bu sahneleri tamamen objektif ve saygılı bir şekilde yorumladığımızı düşünüyoruz. Sivri dillilik ettiysek affola :) Haftaya 5. bölümümüzde görüşmek dileğiyle :))

-Merve Kılıçkaya & Fatmanur Ünverdi